Matura z historii – informacje

Wysoki wynik z matury z historii jest konieczny bądź przynajmniej mile widziany przy rekrutacji na szereg kierunków o charakterze humanistycznym: od samej historii, przez socjologię, aż po prawo. Mimo że ogrom materiału, obejmującego kilka tysiącleci, zamkniętego w paru opasłych podręcznikach, może przytłaczać, satysfakcjonujący wynik z egzaminu jest w zasięgu praktycznie każdego, kto zrozumie podstawowe zasady nim rządzące. Aby czuć się pewnie na egzaminie zapraszamy na przygotowanie do matury z historii z Indeksem w Kieszeni!

Twórcy matury są ograniczeni zakresem podstawy programowej, poza którą nie mogą dowolnie wykraczać. W związku z tym można wskazać limitowaną pulę tekstów kultury/źródeł, które mogą zostać wykorzystane w poleceniach. Po przeanalizowaniu kilkunastu matur da się bez trudu dostrzec, że wiele z tematów czy nawet samych źródeł powtarza się albo występuje w bardzo podobnej formie. Tak więc szykując się do matury możemy przewidzieć z dużą dozą prawdopodobieństwa, jakie tematy pojawią się na niej i dzięki temu poznać zawczasu odpowiednią ikonografię. 

Dużo ułatwia także znajomość typów zadań. Dzięki niej po rzucie okiem na arkusz wiemy, że dane polecenie będzie dotyczyć np. ułożenia zdarzeń w kolejności chronologicznej. Wtedy zaczynamy pracować nad nim z miejsca we właściwy sposób. Jeżeli chcesz dowiedzieć się, jak rozwiązywać zadania egzaminacyjne zapraszamy na naszą podstronę. Przygotowanie do matury z historii z Indeksem w Kieszeni to czysta przyjemność, podczas której opanujesz wszystkie niezbędne zagadnienia i podstawy rozwiązywania arkusza. 

Egzamin maturalny z historii jest bardzo schematyczny i co do zasady uczeń doskonale wie, czego się spodziewać. Składa się on z dwóch zasadniczych części: testu hybrydowego i dłuższej pracy pisemnej. 

Test to zadania wymagające najczęściej odpowiedzi jednokrotnego wyboru (wybierz spośród postaci, dat itd.), uszeregowania (np. wydarzeń w kolejności chronologicznej bądź następstwa) oraz krótkie formy pisemne (wyjaśnij dlaczego; wykaż relację pomiędzy przedstawionymi w źródle czynnikami itp.). 

Praca pisemna, druga część egzaminu, jest zadaniem ambitniejszym, ponieważ nie jesteśmy ograniczeni wąską ramą pytania nakazującego wskazać konkretną odpowiedź z przedstawionych. Nawet przy braku polotu pisarskiego możliwe jest uzyskanie doskonałego wyniku z tej części matury. Konieczne okazuje się zachowanie właściwej dyscypliny przy przygotowaniu pracy oraz obróbce materiałów. Jeżeli jesteś zainteresowany kompleksowym przygotowaniem do egzaminu maturalnego z historii to zapraszamy na dedykowaną jej podstronę, gdzie dowiesz się wszystkiego o naszych kursach i aktualnych ofertach! 

Praca powinna być syntetyczna, czyli zawierać w sobie tylko relewantne dla tematu informacje, bez uciekania w niepowiązane dygresje czy anegdoty. Pamiętajmy, że egzaminatorzy spędzają długie godziny czytając bardzo zbliżone prace, w większości poświęcone temu samemu tematowi. Po kilku arkuszach dopada ich naturalne w takiej sytuacji znużenie i dobrze jest, aby wasza praca możliwie ułatwiała im pracę przez jasność wywodu. 

Wypowiedź powinna być także w pełni poprawna merytorycznie, tzn. pozbawiona błędów co do faktów (poprawne daty, nazwiska, opis wydarzeń, lokacje itd.). Zwłaszcza proste błędy mogą rzutować na odbiór całej pracy. Pamiętajmy, że jeśli mylimy się co do małych rzeczy, możemy wywoływać poczucie, że jesteśmy w błędzie także co do większych. Dlatego w sytuacji wątpliwości co do kwestii merytorycznych strategicznym podejściem jest próba obejścia problemu opisowo albo przeformułowanie akapitu tak, aby uniknąć kompromitacji. 

Praca musi posiadać także właściwą strukturę, co nadaje jej przejrzystości i w znaczący sposób ułatwia proces pisania. Podobnie jak na języku polskim, najlepiej, gdyby praca miała trójdzielną klasyczną strukturę składającą się ze wstępu, rozwinięcia i zakończenia. 

We wstępie zarysowujemy czasoprzestrzeń tzn. mówimy, gdzie i kiedy rozgrywały się wydarzenia, które opisujemy i analizujemy (np. „W pracy będę analizował wpływ włoskich ruchów niepodległościowych na destabilizację ładu wiedeńskiego w latach 1815-1848”). 

Następnie określamy problem badawczy pracy (w przykładzie powyżej wpływ ruchów włoskich na destabilizację). Jeśli czujemy się dostatecznie pewnie w danej materii, możemy pokusić się o sformułowanie hipotezy (konieczne, jeśli zadanie wymaga dokonania przez nas oceny). W dalszej części wstępu warto wykonać opis prowadzący egzaminatora przez kluczowe wydarzenia (wojny, kryzysy itp.), które poskutkowały procesami opisanymi dokładniej w kolejnych akapitach. 

W rozwinięciu przedstawiamy argumenty przemawiające na korzyść postawionej we wstępie tezy. Najlepiej, gdyby były uszeregowane w sposób logiczny, umożliwiający opisanie zależności pomiędzy poszczególnymi czynnikami. Rozwinięcie, jak sama nazwa wskazuje, powinno stanowić zasadniczą część pracy i tłumaczyć wszystkie ważne procesy historyczne adekwatnie do tematu. 

W zakończeniu dokonujemy podsumowania: określamy, jakie skutki można wyciągnąć z analizy przedstawionej w rozwinięciu. Należy również stwierdzić, jakie jest ich znaczenie w perspektywie historycznej i współczesnej. Pamiętaj, że zakończenie nie może być po prostu suchym powtórzeniem tezy ze wstępu. Musi zawierać pigułkę konsekwencji, jakich dopatrzyliśmy się badając danej zagadnienie. Wszystkie elementy części pisemnej opanujesz decydując się na przygotowanie do matury z historii z Indeksem w Kieszeni!