Formuła II etapu znacząco odbiega od tego, z czym mierzyłeś się podczas wcześniejszego etapu. Warto zatem dobrze się do niego przygotować, w czym skutecznie pomoże Ci kurs Indeksu w Kieszeni. Uczestnicy zakwalifikowani do niego otrzymują maile z dokładną godziną i miejscem, gdzie należy się stawić. Sprawdź, jakie jeszcze informacje na temat etapu okręgowego OF ma dla Ciebie zespół IwK!
Źródło: www.pexels.com
Na miejscu należy w ciągu czterech i pół godziny rozwiązać test składający się z trzech zadań teoretycznych. Każde zadanie za 20 punktów. Bardzo przydatne w trakcie rozwiązań mogą się okazać własnoręczne notatki umieszczone w zeszycie olimpijskim, który można mieć ze sobą.
Dozwolone jest też posiadanie przy sobie zestawu szkolnych podręczników (ze wpisem „dopuszczono do użytku szkolnego”). Warto tu zaznaczyć, że niestety podręczniki takie jak Podstawy fizyki Resnick’a i Halliday’a nie kwalifikują się do tej kategorii.
Po napisaniu części teoretycznej trzeba poczekać około dwóch tygodni na informację zwrotną od komitetów okręgowych. Dotyczyć będzie ona tego, czy zostałeś zakwalifikowany do części doświadczalnej. Jeśli wszystko pójdzie dobrze, znów otrzymacie mail z miejscem i godziną, gdzie powinniście stawić się na etap doświadczalny.
W trakcie tej części zmagań trzeba w cztery i pół godziny zaprojektować doświadczenie polegające na zmierzeniu pewnej wielkości, a następnie wykonać je, oraz opracować i opisać wyniki. Za to „pojedyncze” zadanie można otrzymać 40 punktów. Nie ulega wątpliwości, że czas przeznaczony na to zadanie jest nieraz niewystarczający, szczególnie wobec faktu, że sama idea, jak dokonać pomiaru, bywa bardzo nietrywialna.
Po napisaniu części doświadczalnej Twoje rozwiązania z obu części (doświadczalnej i teoretycznej) są przesyłane do komitetu głównego Olimpiady Fizycznej, gdzie są ponownie sprawdzane i oceniane. Po około miesiącu od części doświadczalnej otrzymujecie informację o tym, czy zostaliście finalistami zmagań. Termin ogłoszenia wyników przypada mniej więcej na połowę marca.
Nie ma ściśle ustalonych progów – co roku wyznaczane są one na podstawie rozkładu wyników, jakie otrzymują startujący. W dotychczasowych edycjach olimpiady (z pewnymi wyjątkami) rozwiązanie poprawnie 1,5 zadania w części teoretycznej zapewniało dość bezpieczny awans do części doświadczalnej. Natomiast do zakwalifikowania się do finału zazwyczaj wystarcza około 60 – 70 punktów na sto możliwych łącznie z obu etapów.
W praktyce oznacza to, że jeśli rozwiąże się jedno zadanie na etapie teoretycznym na 20 punktów, ponadto napisze się coś sensownego w pozostałych oraz poprawnie wykona się i opisze doświadczenie, to można liczyć na sukces.
W części teoretycznej właściwie zawsze występuje zadanie z szeroko rozumianej mechaniki, lecz nie zawsze dotyczy ono najprostszego z proponowanych problemów. Pozostałe zadania są wybierane tak, żeby pokryć jak najszerszy zakres materiału, można więc spodziewać się np. elektromagnetyzmu, termodynamiki lub optyki. Nieraz zadania są formułowane w taki sposób, że do ich poprawnego rozwiązania potrzebne są informacje z wielu gałęzi fizyki.
W części doświadczalnej dominują zadania z działów takich jak elektromagnetyzm z obwodami prądowymi, optyka czy mechanika. Nieco rzadziej spotkasz się z doświadczeniami dotyczącymi termodynamiki. Wynika to głównie z tego, że przeprowadzenie ich w sposób powtarzalny bywa czasochłonne i trudne.
Źródło: www.pexels.com
Prozaiczną, lecz istotną radą, którą mogę zaproponować przed drugim etapem Olimpiady Fizycznej, jest na przykład zabranie czegoś smacznego do jedzenia. Cztery i pół godziny wytężonej pracy umysłowej to sporo. Zjedzenie oraz wypicie czegoś ciepłego w ich trakcie może zdecydować o różnicy między sukcesem a porażką.
Warto zrobić sobie w trakcie rozwiązań kilkuminutową przerwę, żeby spojrzeć na problemy nieco z boku. Pozwala to zarówno zauważyć niektóre błędy, jak i często wpaść na nowe pomysły.
Nie warto też nadmiernie przejmować się, jeśli w pierwszej chwili nie rozumiesz, jak rozwiązać zadanie. To w pełni normalne i te półtorej godziny przewidziane na każde zadanie części teoretycznej podzieliłbym na dwie części. Jest to godzina patrzenia na kartkę i szukanie pomysłu, a następne pół godziny na jego zrealizowanie. Warto też tutaj wspomnieć o tym, że na sali jest zawsze obecna osoba uprawniona do wyjaśniania ewentualnych nieścisłości w treści zadania.
Ostatnią radą, jaką warto zachować w pamięci, jest dociąganie zadań do końca. Przykładowo, jeśli uda się Tobie wpaść na pomysł rozwiązania jednego z zadań teoretycznych i jesteś przekonany co do jego poprawności, to spisz je porządnie od początku do końca, a następnie daj sobie chwilę na sprawdzenie poprawności rozwiązania. Jeśli pomysł jest dobry, nie warto tracić punktów np. na błędach rachunkowych czy braku jakiegoś wyjaśnienia. Opłaca się wycisnąć z zadania, które potrafisz rozwiązać, jak najwięcej tylko się da.
Należy także pamiętać, że nie wystarczy osiąść na laurach i zakończyć przygotowywania po pierwszym sukcesie. Sprawdź kursy Indeksu w Kieszeni a z pewnością pomożemy Ci w dalszych zmaganiach z Olimpiadą Fizyczną. Powodzenia na etapie okręgowym!
Strona przygotowana przez Zyskowni.pl