Każdy z nas słyszał na pewno kiedyś o ilości czasów w języku angielskim. Słyszymy, że jest ich dużo, że są skomplikowane i trudne do zrozumienia. W przeciwieństwie do tego o języku polskim myślimy jako o języku prostym, mamy przecież tylko trzy czasy. Ale czy na pewno? A co jeżeli powiedzielibyśmy, że język angielski tak naprawdę nie ma czasu przyszłego, a jedynie dwa czasy – teraźniejszy i przeszły? Wyjaśnijmy, jak wygląda czas przyszły w języku angielskim!
Czas gramatyczny a czas rzeczywisty
Pojęcie czasu w jakimkolwiek języku jest trochę bardziej skomplikowane niż przeważnie myślimy. Mówiąc o czasach, musimy przemyśleć sobie dwa różne koncepty – czas rzeczywisty i czas gramatyczny. Porównajmy te dwa zdania:
- Her plane lands at 8pm, so that’s in 2 hours.
- Her plane will land at 8pm, so that’s in 2 hours.
Pomijając różnice w kontekstach, oba zdania odwołują się do czegoś, co wydarzy się w przyszłości, jednak używają one różnych czasów gramatycznych. Tutaj też pojawia nam się pierwsza wskazówka potrzebna do zrozumienia tego, czy język angielski rzeczywiście posiada czas przyszły. Widzimy, że wyrażenie przyszłości może zachodzić między innymi w czasie Past Simple. Przyjrzyjmy się więc temu, jak jeszcze możemy wyrazić czas przyszły w języku angielskim.
Źródło: www.pexels.com
Czas przyszły w języku angielskim: jak mówimy o wydarzeniach w przyszłości?
Powiedzieliśmy już, że do wyrażania przyszłości możemy używać czasu Past Simple. Jakie inne opcje daje nam język angielski?
1. Future Simple (will + czasownik)
Future Simple to najprostsza forma czasu przyszłego, używana do wyrażania decyzji podjętych w chwili mówienia, prognoz oraz ogólnych twierdzeń na temat przyszłości. Formuła tego czasu wygląda następująco:
Konstrukcja:
- Zdanie twierdzące: podmiot + will + czasownik w bezokoliczniku;
- Zdanie przeczące: podmiot + will not (won’t) + czasownik w bezokoliczniku;
- Pytanie: Will + podmiot + czasownik w bezokoliczniku?
Przykłady:
- I will help you with your homework. (Pomogę ci z zadaniem domowym.);
- She won’t come to the party. (Ona nie przyjdzie na imprezę.);
- Will they arrive on time? (Czy oni dotrą na czas?).
Zastosowanie:
- Decyzje podjęte w momencie mówienia: It’s cold. I will close the window. (Jest zimno. Zamknę okno.);
- Prognozy na przyszłość oparte na własnych przypuszczeniach: I think it will rain tomorrow. (Myślę, że jutro będzie padać.);
- Obietnice, groźby lub nadzieje: I will always support you. (Zawsze cię wesprę.)
2. Future Continuous (will be + czasownik + ing)
Future Continuous opisuje czynności, które będą odbywały się w określonym momencie w przyszłości. W odróżnieniu od Future Simple, ten czas akcentuje trwanie czynności.
Konstrukcja:
- Zdanie twierdzące: podmiot + will be + czasownik z końcówką -ing;
- Zdanie przeczące: podmiot + will not be + czasownik z końcówką -ing;
- Pytanie: Will + podmiot + be + czasownik z końcówką -ing?
Przykłady:
- This time tomorrow, I will be flying to New York. (O tej porze jutro będę leciał do Nowego Jorku.);
- They won’t be working at 9 PM. (Nie będą pracować o 21:00.);
- Will you be studying at 8 PM? (Czy będziesz się uczyć o 20:00?).
Zastosowanie:
- Opis czynności, które będą trwać w przyszłości: At 10 o’clock, we will be watching the movie. (O godzinie 10 będziemy oglądać film.);
- Opis rutynowych działań w przyszłości: She will be working from home next week. (Ona będzie pracować z domu w przyszłym tygodniu.);
- Użycie w kontekście uprzejmych zapytań: Will you be using your car tomorrow? (Czy będziesz używać jutro swojego samochodu?).
3. Future Perfect (will have + czasownik w formie past participle)
Future Perfect używamy, aby opisać czynności, które zostaną zakończone przed określonym momentem w przyszłości.
Konstrukcja:
- Zdanie twierdzące: podmiot + will have + czasownik w formie past participle (trzecia forma);
- Zdanie przeczące: podmiot + will not have + czasownik w formie past participle;
- Pytanie: Will + podmiot + have + czasownik w formie past participle?
Przykłady:
- By next week, I will have finished this project. (Do przyszłego tygodnia skończę ten projekt.);
- She won’t have completed the report by Friday. (Ona nie ukończy raportu do piątku.);
- Will they have left by 5 PM? (Czy oni wyjdą do godziny 17?).
Zastosowanie:
- Opis działań, które zakończą się przed określonym momentem w przyszłości: By the time you arrive, I will have cooked dinner. (Do czasu, gdy przyjdziesz, ugotuję obiad.);
- Wyrażenie przewidywań dotyczących zakończenia jakiegoś procesu: They will have built the house by the end of the year. (Oni zbudują dom do końca roku.)
Źródło: pl.freepik.com
4. Future Perfect Continuous (will have been + czasownik + ing)
Future Perfect Continuous odnosi się do czynności, które będą trwały przez jakiś czas do określonego momentu w przyszłości.
Konstrukcja:
- Zdanie twierdzące: podmiot + will have been + czasownik z końcówką -ing;
- Zdanie przeczące: podmiot + will not have been + czasownik z końcówką -ing;
- Pytanie: Will + podmiot + have been + czasownik z końcówką -ing?
Przykłady:
- By the end of this month, I will have been working here for five years. (Do końca tego miesiąca będę pracować tutaj od pięciu lat.)
- They won’t have been living here for long by the time you visit. (Nie będą mieszkać tutaj długo, gdy przyjedziesz.)
- Will she have been studying for hours by then? (Czy ona będzie się uczyć już godzinami, gdy nadejdzie ten moment?)
Zastosowanie:
- Wyrażanie długości trwania czynności do określonego momentu w przyszłości: Next year, we will have been living in this city for a decade. (W przyszłym roku będziemy mieszkać w tym mieście już dekadę.)
5. Konstrukcja be going to
Be going to jest alternatywnym sposobem wyrażania przyszłości, który często służy do mówienia o planach lub zamierzeniach oraz przewidywaniach opartych na dowodach z teraźniejszości.
Konstrukcja:
- Zdanie twierdzące: podmiot + am/is/are + going to + czasownik w bezokoliczniku;
- Zdanie przeczące: podmiot + am not/is not/are not + going to + czasownik w bezokoliczniku;
- Pytanie: Am/Is/Are + podmiot + going to + czasownik w bezokoliczniku?
Przykłady:
- I am going to visit my grandmother next weekend. (Odwiedzę babcię w przyszły weekend.);
- They aren’t going to travel abroad this year. (Nie zamierzają wyjeżdżać za granicę w tym roku.);
- Is he going to buy a new car? (Czy on zamierza kupić nowy samochód?).
Zastosowanie:
- Plany i zamiary: I’m going to study medicine. (Zamierzam studiować medycynę.);
- Przewidywania oparte na teraźniejszych dowodach: Look at the clouds. It’s going to rain. (Spójrz na chmury. Będzie padać.)
To bardzo dużo opcji, które język angielski daje nam na wyrażenie myśli odnoszącej się do przyszłości. Czy którakolwiek z nich to jednak czas? Nie do końca.
Źródło: pl.freepik.com
Czas przyszły w języku angielskim: czas gramatyczny jako zmiana czasownika
Określając wcześniej formy przyszłe w języku angielskim, nazywaliśmy je czasami. Jest to jednak pewne uproszczenie. Czas w języku ściśle mówiąc oznacza zmianę czasownika w taki sposób, aby on sam odnosił się do innego czasu rzeczywistego.
A więc w języku polskim mamy na przykład „poszedłem”, „idę” i „pójdę”. W języku angielskim czasownik „go” posiada jednak jedynie formę przeszłą (a nawet dwie) i formę teraźniejszą (a także ciągłą, aspekty jako takie są jednak tematem na inny artykuł) – nie ma jednak czasu przyszłego. Oznacza to więc że, ściśle mówiąc, język angielski nie posiada czasu przyszłego – posiada jednak formę przyszłą (will go).
Odpowiadając więc na nasze początkowe pytanie, język angielski nie posiada czasu przyszłego, dysponuje on za to formami przyszłymi, i to w dodatku wieloma. Co najważniejsze – to, czy język teoretycznie posiada lub nie pewną cechę, nie zmienia fundamentalnie naszego użycia tego języka. Najważniejsza jest wiedza o tym, jak w danym języku się wyrazić i to powinno być najważniejszą lekcją, jaką można wyciągnąć z niniejszego artykułu.
To już koniec tego wpisu. Mam nadzieję, że temat czasu przyszłego w języku angielskim nie kryje już przed Wami tajemnic! Zachęcam Cię do zapisu na pełną wersję kursu Indeksu w Kieszeni, dzięki którym żadne zagadnienie nie będzie kryło przez Tobą tajemnic!
